Læring i eit framtidsretta klasserom

Abstract

Fagfornyinga som tredde i kraft skuleåret 2020/2021 legg opp til variert undervising, samarbeidslæring og digital læring. Elevane skal få utfalde skaparglede, engasjement og utforskartrong. Som lærar på mellomsteget er eg særleg nysgjerrig på alt som kan fremje elevane si læring, og då særleg teknologiske verktøy og alternative undervisingsformer. Problemstillinga mi er: Korleis kan eit framtidsretta klasserom fremje læring? For å svare på problemstillinga har eg valt ein kvalitativ forskingsmetode der eg har intervjua tre ressurspersonar om deira erfaringar frå læring i eit teknologirom. Funna frå intervjua er analysert opp mot ulike læringsteoriar og anna teori som eg ser på som relevant for fagfornyinga. Viktige funn frå informantane syner at læring i nye læringsarenaer kan gi moglegheit til variert og tilpassa undervising. Det handlar ikkje om rommet i seg sjølv, men om elevaktiv læring. Det blei også trekt fram viktigheita av å feile for å lære. Funna i studien førte oppgåva inn mot den raude tråden variasjon, både i undervisingsmåtar og læringsareal. Tre underpunkt viser korleis eit framtidsretta klasserom kan fremje læring; ved meir høve til fleksibilitet, til praktisk og utforskande undervising og til meir deltakande undervising. Dette kan fremje motivasjon som fremjar innsats, og som igjen fremjar læring. Eg meiner at eit framtidsretta klasserom kan vere med å innfri intensjonane til fagfornyinga. Dette stiller krav til både leiar- og lærarrolla. Resultata samsvarar med tidlegare forsking på temaet og kan sjåast på som eit arbeid som kan bidra til å skape større forståing kring framtidas skule.