Korleis vert det opplevd for Zambiske mødrer/omsorgspersonar å ha eit barn med fysisk funksjonsnedsetting, og kva hjelp får dei frå lokalsamfunnet og staten?

Abstract

Oppgåva er basert på ei undersøking som eg gjorde under mitt praksisopphald i Zambia våren 2017. Eg hadde mitt praksisopphald på ein skule for barn med fysisk funksjonsnedsetting og kom ut i frå det fram til problemstillinga: «Korleis vert det opplevd for Zambiske mødrer/omsorgspersonar å ha eit barn med fysisk funksjonsnedsetting, og kva hjelp får dei frå lokalsamfunnet og staten?» Eg brukte kvalitativ metode for å kome fram til svaret på denne problemstillinga. Eg hadde tre semistrukturerte intervju med tre mødrer og ei bestemor som har det daglege ansvaret for eit barn med fysisk funksjonsnedsetting. Felles for intervjua var stå på-vilja dei hadde og det positive synet rundt det å ha eit barn med fysisk funksjonsnedsetting, trass alle utfordringar. Personar dei møter på gata trur at dei har fått ein straff i frå Gud ved at barnet deira vart fødd med ei fysisk funksjonsnedsetting eller fekk det i løpet av dei første leveåra. Informantane meiner dei får styrke frå Gud og at dette er tilfeldigheit – ikkje straff. Personar eg sjølv har møtt på gata i Zambia meiner synet på personar med fysisk funksjonsnedsetting har endra seg med åra, og at dagens syn er meir positivt både for barna og framtida.