Iverksetjinga av uførereforma i NAV-kontora. Ein casestudie

Abstract

Samandrag Forslaget til ny uføretrygd blei vedtatt av Stortinget i 2011 og sett i verk i 2015. Uførereforma skulle gjere det enklare å kombinere arbeid og uføretrygd slik at fleire skal arbeide ved sidan av å ta i mot trygd. Tal frå NAV viser at det førebels ikkje er fleire uføre som arbeider enn det var før reforma vart innført. Ei av årsakene til dette er manglande oppfølging av personar med uføretrygd frå NAV-kontora.

Føremålet med studien er å sjå på kva som kjenneteiknar iverksetjinga av uførereforma på NAV-kontora og den oppfølginga uføre får frå NAV, og korleis NAV ved hjelp av oppfølging kan bidra til at målet med uførereforma vert nådd ved at fleire uføre kjem i arbeid. Det er gjort ein casestudie som består av fire NAV-kontor med to informantar på kvart kontor. I tillegg er det nytta data frå ei undersøking Arbeids- og velferdsdirektoratet gjennomførte hausten 2018, der 24 personar som har uføretrygd vart intervjua. Studien er teoriprøvande og relevant teori er iverksetjingsteori og organisasjonsteori.

Studien viser at målet med uførereforma har lite fokus i NAV-kontora og at uføre i liten grad får arbeidsretta oppfølging frå NAV. Iverksetjinga av reforma ser ut til å ha eit eksperimentelt preg og har hatt liten innverknad på korleis NAV arbeider med denne brukargruppa. For å hjelpe fleire uføre tilbake i arbeid må det nyttast verktøy for styring for å gje dette arbeidet prioritet.