Den døande kreftpasienten i heimen: litteraturstudie

Abstract

Bakgrunn og hensikt: kreft er ein verdskjend sjukdom. Kvart år døyr mange av kreft, det er allmennkjend og akseptert at desse personane skal få lov å døy i heimen. Det å skulle pleie ein døande kreftpasient i heimen vert sett på som ei krevjande oppgåve, og dei fleste pasientane døyr på ein institusjon eller i eit sjukehus. Hensikta med denne studien er å finne ut kva som må være til stades for at pasienten skal få den best moglige pleie i heimen fram til sin død. Metode: metoden som er brukt er litteraturstudie. Ved denne typen metode finner ein fram relevant litteratur ut i frå bøker, godkjende nettstader og artiklar som omhandlar lindring av smerter hos kreftpasientar. For å finne svar på problemstillinga har det gjennom heile oppgåva vert lest litteratur som har gitte relevanskriteria, der urelevant litteratur har blitt luka bort. Det er også blitt lest fleire forskingsartiklar som er relevant for temaet. Resultat: Å pleie ein døande kreftpasienten i heimen er svært samansatt. Det kan oppstå mange komplikasjonar som sjukepleiaren må ta omsyn til, men det er likevel gjennomførlig. Det som må være til stades er engasjerte, motiverte og dyktige sjukepleiarar. Ein sjukepleiar skal ikkje være redd for og gå inn i vanskelige situasjonar, dei kan heller ikkje være redd for å kjenne på eigne avgrensingar. Best mulig pleie er også at sjukepleiaren ser på kvar enkeltpasient som eit individ og behandlar det der etter. Håpet viser seg også å være viktig for den døande, sjukepleiaren må også ivareta dette hos disse pasientane. Individualitet er med på og gjere kvart enkelt menneskje til ein person. Ein må alltid hugse på at god pleie til ein pasient ikkje synonymt med god pleie for ein annan. Det er også viktig å ta med pasienten i si eiga behandling.