Saman er ein ikkje mindre åleine: Ein metafor- og diskursanalyse av verneplaiarane si sjølvforståing

Abstract

Samandrag

«Saman er ein ikkje mindre åleine» er ein studie av vernepleiarprofesjonen, og korleis vernepleiarane si sjølvforståing viser seg. Føremålet med oppgåva er at betre kunnskap om vernepleie som profesjon, kan gi nye perspektiv. Håpet er at dette prosjektet vil gje innsikter som bidreg til utvikling av profesjonen, og at det vil koma både tenestemottakarar og profesjonen til nytte.

Studien byggjer på to teoretisk perspektiv, metaforteori og diskursanalyse. Datamateriale er ei kvantitativ undersøking, og ei kvalitativ undersøking i form av fokusgruppeintervju. Alt datamateriale er innhenta i Hordaland fylke.

Analysen viser at i vernepleiarane si sjølvforståing er det mange paradoks. Det handlar om å vera åleine og å streva med kva vernepleiarfaget er. Men, trass i det så ser dei på seg sjølv som nok unikt, og som har den rette kunnskapen. Frykt for å bidra til stigmatisering og stempling kjem tydeleg til uttrykk gjennom kva som er det rette og sei; korleis ein omtalar dei ein skal hjelpe. Her er ikkje vernepleiarane er einige med seg sjølve.

Diskursane som har kome til syne, har eg kalla for sisyfosdiskursen, kvardagsdiskursen, språkdiskursen og ekslusivitetsdiskursen. Alle desse diskursane utgjer ein større vernepleiardiskurs. Posisjonen som er tildelt vernepleiarane av diskursen, er den kjempande vernepleiaren i den vanskelege grensa mellom normalitet og avvik.