Sosialhjelp – hjelp til sjølvhjelp eller til salt i maten? : Korleis kan økonomisk sosialhjelp bidra til å verte sjølvhjelpen?

Abstract

Problemstillinga til denne oppgåva er eit hovudspørsmål, med to delspørsmål. Hovudspørsmålet er: Korleis kan økonomisk sosialhjelp vere ein hjelp til sjølvhjelp for langtidsmottakar? Delspørsmål ein er: Kva utfordringar er knytt til å verte sjølvhjelpen, for ein langtidsmottakar? Delspørsmål to er: Kva kan vere med å hjelpe til å verte sjølvhjelpen? For å klargjere problemstilling vil eg no presisere omgrepa «langtidsmottakar» og «sjølvhjelpen». Eg vel å nytte same definisjon på ein langtidsmottakar som Statistisk Sentralbyrå nyttar. Ein langtidsmottakar er ein som mottar stønaden i ein periode på seks månader eller meir (SSB, 2013). Med «sjølvhjelpen» vil eg meine at anten er vilkåra for økonomisk sosialhjelp ikkje lengre er oppfylt. Og stønadsmottakar tener til forsvarleg livsopphald anten ved inntektsgjevande arbeid eller aktuelle ytingar (Lov om sosiale tjenester i NAV, § 18, 2009). Eller stønadsmottakar har redusert stønadsbehovet frå einaste inntektskjelde, eller hovudinntektskjelde til å vere supplerande.