”Kan du spørje korleis eg har det?”

Abstract

Sjukepleiar må ha mot til å spørje korleis pårørande har det. Ein må sjå, anerkjenne og verdsetje jobben dei gjer. Ein må vise at ein er interessert i dei, og deira oppleving. Ein må vise empati, og ha ei empatisk haldning i samtalen. Forsking viser òg viktigheita av informasjon, opplæring og å bevare håpet, for håpet har ei sterk motiverande kraft. Sjukepleiar må bruke seg sjølv terapeutisk, då brukar ein personlegheita og kunnskapen sin på ein god måte. Sjukepleiar må ha sjølvinnsikt, fornuft, empati og medkjensle. Gjennom god kommunikasjon kan sjukepleiar fremje meistring, håp og motivasjon hjå pårørande.